Adım, Züleyha.
Fakir bir ailenin kızı olarak zor şartlarda okudum öğretmen oldum.
İlk tayinim Malatya Pütürge’ye çıktı. Üç sene dağ köyünde vazife yaptım. Beni hayatımda görmediğim ve göremeyeceğim ilgi, ilgi ve şefkatle bağırlarına bastılar.
Okulun ufak bir tek odalı lojmanına yerleştim ama bir gün bile orada yatmadım. Köyün acıma meleği İmmihan Teyze ve kocası Derviş Amca “Bizde kalacaksın, seni katiyen yalnız bırakmayız” dediler.
Evin kızı oldum. Yedirdiler, içirdiler, hastalandılar, ağladılar, güldüler…
Kocası da bana çok iyi davrandı. Yaklaşık 3 sene onlarda kaldım. Sıcacık sobanın yanındaydım evde tek başımaydım. Sonunda olan oldu, ağlamaktan bitap düşbütün o gün
DEVAMI HEPİMİZİ AĞLATTI